สืบเนื่องจากตอนก่อน ลืมสนิทว่าที่จะเขียนคือ กำลังพยายามจะเลิกกับน้อง
ตอนที่คบคือ พยายามคบแอบๆ เลี่ยงๆ เพราะไม่อยากถึงวันที่จะต้องเลือก ว่าชีวิตจะต้องเลือกทางใดสักทาง ระหว่างผู้หญิงที่รักมากในเวลาอันรวดเร็ว กับลูกๆ ที่แสนน่ารัก มันน่าเศร้าที่เราต้องเลือก ทั้งที่จริงๆ มันเป็นอะไรที่น่าจะอยู่ร่วมกันได้น่า อินเดียยังเมีย4 เลย
ความแตกโดนจับมาบังคับให้เลือกทางเดิน เมื่อ 25 ก.ค. ก็ง่ายๆ ว่า เบื้องต้นต้องเลือกลูกก่อนแล้ว ก็บอกลาน้องเขาไป แม้จะยาก แต่เมื่อโดนบังคับก็ต้องทำ
หนทางเหมือนจะง่าย แต่ผ่านไปไม่ถึงสองสัปดาห์ผมคล้ายจะลงแดง คนเคยรัก คนเคยเจอ เคยได้คุย เคยใช้เวลาร่วมกัน อยู่ดีๆ มันหายไปในทันที จะไปทำใจทันได้ยังไง (แน่นอนว่า ภรรยาผมก็จะต้องรู้สึกแบบเดียวกัน เพียงแต่ว่า เขาไม่ทันได้รู้ตัวก่อนเหมือนผม) ผ่านไปเกือบ 2 สัปดาห์ วันที่ 4 ส.ค. ผมทักไลน์น้องเขาไป เพราะไม่ไหวจริงๆ โดยขอเจอในวันที่ 5 ซึ่งน้องก็โอเค แต่ผมไม่อยากโกหกภรรยา เลยบอกไปตรงๆ ว่า ขอเจอนะ แค่ได้เจอ ภรรยาที่แสนดีก็ยอมให้ผมได้เจอน้อง ซึ่งมันดูดีเลยล่ะ อาการที่เหมือนจะลงแดงมันดีขึ้น
แต่ก็เหมือนว่าจะเป็นสิ่งเสพ วันอังคารผมขอเจอน้องเขาอีก :P รายละเอียดอื่นๆ ปล่อยไว้ดีกว่า ไม่อยากจะยาว
ประเด็นคือ ผมไม่เคยติดยา แต่คิดว่า เลิกคนน่าจะยากกว่าเลิกยา เพราะคนมันมีความทรงจำ มีความรู้สึก มีเรื่องราว
ก็ จะบ่นแค่นี้แหล่ะ ว่ามันเลิกไม่ง่าย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น